नेवा स्वायत्त गन राज्य नुवाकोट २०६६ माँ देखैएका लाखेनाचहरु

Battar, Dhikure, Devighat and Gangate ko lakheharu

उसन मान को विडियो निर्माण का केही फोटोहरु हे माया र ययूतै मुहार

Nepal Sambat 1130

Nepal sambat 1130 ko bela ktm bata 300 newar haru aayera newa bhoj n programme gaerko thiyo jasme image channel ko khotabaji ra samebaji ko samet participate thiyo

Nepal Sambat 1130 Ko Baki Photoharu

Nepal Sambat 1130

उशन मान एल्बम ओराली झरी

पहली नज़र

A)Pehli Na(E)zar Mein … kaisa (F#m)jaado kar di(E)ya …
(A)tera ban(E)baitha hai me(F#m)ra jiya(E) …
(A)jaane kya(E)hoga kya (F#m)hoga kya pa(E)ta …
(A)is pal ko (E)mil ke aa jee (F#m)le zara(E) …


(A)main hoon ya(E)han … (A)tu hai ya(E)han
meri (F#m)bahon me (E)aa … aa bhi (E)ja …


(A)O jaan-e-(E)jaan … (A)dono ja(E)han
meri (F#m)bahon me (E)aa … bhool (E)ja …
(A)O jaan-e-(E)jaan … (A)dono ja(E)han
meri (F#m)bahon me (E)aa … bhool (E)ja … aa ha haa

तुने जो न कहा

(F)Hmm mmm Hmm mmm mmmmmm
(F)Hmm mmm Hmm mmm mmm ] x 4 times

Tune (F)jo na kaha … main wo (A#)sunta raha…
Khamo (F)kha, bewajah … khwaab (F)bunta raha …

[ (F)Hmm mmm Hmm mmm mmmmmm
(F)Hmm mmm Hmm mmm mmm ] x 2 times

Tune (F)jo, na ka(C)ha … main wo (A#)sunta ra(F)ha…
Khamo (F)kha, bewa(C)jah… khwaab (A#)bunta ra(F)ha …

Jane (Dm)kiski hu(C)me lag ga(A#)yi hai na(F)zar
Is sha(Dm)har me na (C)apna thi(A#)kana ra(F)ha

Dur (F)chahat se (C)main apni (A#)chalta ra(F)ha
Khamo (F)kha bewa(C)jah… khwaab (A#)bunta ra(F)ha…

[ (F)Hmm mmm Hmm mmm mmmmmm
(F)Hmm mmm Hmm mmm mmm ] x 3 times

(F)Dard wo pehle se hai jyada
(F)Khud se phir ye kiya wada
(Dm)… Khamosh (A#)nazre (C)… rahe bezu(F)baa ..

(F)Hmm mmm Hmm mmm mmmmmm
(F)Hmm mmm Hmm mmm mmm

(F)Baaton me pehli si baatein hai
(F)Bolo to lab thar tharate hai
(Dm)… Raaz ye (A#)dil ka (C)… na ho ba(F)yaan

Ho ga(F)ya ke a(C)sar koi (A#)hum pe na(F)hi
Hum sa(F)far me to (C)hai humsa(A#)far hai na(F)hi…

Dur (F)jata raha, paas (C)aata raha
Khamo (A#)kha bewa(F)jah, khwaab (F)bunta raha

[ (F)Hmm mmm Hmm mmm mmmmmm
(F)Hmm mmm Hmm mmm mmm ] x 2 times

(F)Aaya wo phir nazar aise
(F)Baat chidne lagi fir se
(Dm)… Aankhon me (A#)chubtha (C)… kal ka dhu(F)aan

(F)Hmm mmm Hmm mmm mmmmmm
(F)Hmm mmm Hmm mmm mmm

(F)Haal tera na hum sa hai
(F)Is khushi me ek gum sa hai ….
(Dm)… Basne la(A#)ga kyu (C)… phir wo ja(F)ha

Wo ja(F)ha dur (C)jisse ga(A#)ye the bi(F)khar ..
Phir se (F)aankhon me (C)karti hai (A#)jaise pa(F)hal….

Lamha (F)pita hu(C)a … dil (A#)dukhata ra(F)ha
khamo (F)kha bewa(C)jah khwaab (A#)bunta ra(F)ha

Tune (F)jo, na ka(C)ha … main wo (A#)sunta ra(F)ha…
Khamo (F)kha, bewa(C)jah… khwaab (A#)bunta ra(F)ha …

Jane (Dm)kiski hu(C)me lag ga(A#)yi hai na(F)zar
Is sha(Dm)har me na (C)apna thi(A#)kana ra(F)ha

Dur (F)jata raha, paas (C)aata raha
Bujh ga(F)yi aag (C)thi daag (A#)jalta ra(F)ha … (F) arpeggio

Check out Hai Junoon, New York as well !

टूटा टूटा एक परिंदा

INTRO-- D A D G A D

toota toota ek parinda aise toota
D A
ke phie ud na paaya
G
similarly loota loota.........

udta hua woh aasma aakar gia zameen par
D A G
khwabo mein phir bhi baadal hi the wo kehta raha magar
D A G
k allah ke bande has d allah k bande
D A D A
Allah ke bande has de jo bhi ho kal phir aayega
D A G

पाप पाप

Paap Punya

Nepali songs and chords

Artist : Hemanta Rana Magar
Song : Paap Punya

G........................................
Paap punya kasale garyo
D.............................A...........
maya bhanne jaal ma fasai
C...................G..........
kasale jiudai maryo
C...................G..........
kasale jiudai maryo

G.................................................................
Prasna haru dherai chan timilai sodhne
A.....................................D.......................
kura haru dherai chan timilai bhanne
G............................D...........................
mauka deu malai kehi kura sodhne
A...............................D...............G.......
adhikar cha timilai sabai kura janne
G..................D............G............
Kasle garyo paap ya punya

G......................................................................
saath timrai khoje thien sansaar bhulaune
A...................................D.................................
haat timrai roje thein jiwan bhar samaune
G.............................D........................
kasto khel rojyau duniya hasaune
A...........................D................G...........
kasto pida diyau bachunjet ruwaune
G.................D............G........
kasle garyo paap ya punya
D...........G.........
paap ya punya

G........................................
Paap punya kasale garyo
D.............................A...........
maya bhanne jaal ma fasai
C...................G..........
kasale jiudai maryo
C...................G..........
kasale jiudai maryo

है जूनोन

INTRO

[ D Dsus4 D Dsus2 ] x2

(D)Na Na(Dsus4)nana na na(A)na
Nana na na na(G)na
Nanana na na(A)na

(D)Na Na(Dsus4)nana na na(A)na
Nana na na na(G)na
Nanana na na(A)na

MUKHDA

Yaa(D)ron… ji (Dsus4)bhar ke ji le (A)pal
lagta hai aaj (G)kal
daur apna aaye(A)ga…

Yaa(D)ron… jo (Dsus4)khud pe ho (A)yakeen
to zindagi ha(G)seen
tujhe kal bulaye(A)ga…

Mukhda Again

[ Hai Ju(Bm)noon... (A)...
Hai Junoon sa (E)jeene me... (A)

Hai Ju(Bm)noon... (A)...
Hai Junoon sa (E)seene me... (A)] x2

(D)Na Na(Dsus4)nana na na(A)na
Nana na na na(G)na
Nanana na na(A)na

ANTRA 1

(D)Kahin… jaise (A)koi, dhun ba(G)je…
(D)raahon me dekho hai (A)manzar saje saare

(D)Humi… hum ja(A)han mein, har ja(G)gah
(D)sapne sajane ki (A)humko mili wajah

(D)Yeh agar, jo (G)sach nahi, ho (G)sach bhala, hai (A)kya??

Just hit the chords in the below stanza

Yaa(D)ron… apne hisab (A)se
dil ki katab (G)pe
kuch to naya (A)likho…

Start strumming again…

Yaa(D)ron… unchaho cheez (A)kar
na karti yeh u(G)mar
phir kyun bhala da(A)ro…

Hai Ju(Bm)noon… (A)…
Hai Junoon sa (E)seene me… (A)

Hai Ju(Bm)noon… (A)…
Hai Junoon sa (E)seene me… (A)

Hai Junoon … … Hai Junoon … …

D Dsus2 D Dsus4 (Intro repeats for a bar)

ANTRA 2

(D)Kabhi… jo mi(A)lenge, raas(G)te…
(D)pal me hi chamkegi (A)hasi purani to

(D)Kaho… kya ka(A)hoge, phir hu(G)me …
(D)kaise chupaoge (A)nami ye palkon ki :: x2

(D)Yeh pata, hai (G)kya hua, hua(G) hai kyu, ba(A)ta …

Yaa(D)ron… ji (Dsus4)bhar ke ji le (A)pal
lagta hai aaj (G)kal
daur apna aaye(A)ga…

Yaa(D)ron… jo (Dsus4)khud pe ho (A)yakeen
to zindagi ha(G)seen
tujhe kal bulaye(A)ga…

[ Hai Ju(Bm)noon... (A)...
Hai Junoon sa (E)jeene me... (A)

Hai Ju(Bm)noon... (A)...
Hai Junoon sa (E)seene me... (A)] x2

Hai Junoon

फन्नी फोटोहरु १

फ़न्नी फोटोहरु

आजा को तस्वीर

Pradhuman Shrestha
Battar-4, Nuwakot
Age: 18 years

नेपाली को घड़ी

देख सको तो देख लो

कार्टुन

-उही कुमार लामाको कार्टुन
बित्ने भो जिन्दगी जुवामा

कार्टुन/फोटो

सिरुपाते नारान, माधव नेपाल जुङ्गा, बाबुरामको दाह्री, हौ बाबुरामको दाह्री ! जुंगा - दाह्री लडाएर दंग भाछन् पारी, दिल्ली बजाउ थपडी !!

दखिनको नारान सांढेले, खायो हाम्रो बाली हौ, खायो हाम्रो बाली !हाम्रै गोरु लबस्तरा, सांढेलाई गाली,जनता लगाउ हथकडी !!

बिचलित्

बिचलित् भयो मन उन्को दर्शण नपाउनाले
जन्दगी नै उदासी भो मेरी उनी नआउनाले
दुख सुखमा साथ दिइ अनयासै छोडी गइन्
एक्लै पारी दनियामा म बाट बिरानो भइन्
उनी थिइन सवै थ्याे उनी गइन सवै हरायो
सुमसम्याउदै ति स्मृतिहरु मलाइ रुने गरायो
साँमु पर्छ जुनलाइ सोध्छु तर केही बोल्दैन
म्ान्दिरमा देवतालाइ सोद्धा भेद केही खोल्दैन
अब कस्को साथ मागु म अनी कस्को माया
यो कलेजी नौ चिरा पारी हराइ गयो छाया प्रेम

उज्जल बिराट

बीते का कुरा ले

नुवाकोट

बिदुर न.पा.
बिदुर न.पा.
अञ्चल - जिल्लानुवाकोट
बागमती - क्षेत्र
समय क्षेत्र
नेपाली समय (UTC+५:४५)
जनसंख्या (2001) - जनघनत्व
२१,१९३ -
बिदुर न.पा. नेपालको बागमती अञ्चलको नुवाकोट जिल्लाको एक नगरपालिका हो। यो ठाउंमा ४२३४ वटा घर छन्।

[परिवर्तन्] जनसंख्या
नेपालको सन् २००१को जनगणना अनुसार बिदुर न.पा.को जनसंख्या २१,१९३ छ।[१] यस मध्य पुरुष ४९%, र महिला ५१% छन्।
नेपाल अधिराज्यको मानचित्रमा मध्यमाञ्चल विकास क्षेत्रको वाग्मती अञ्चल अर्न्तगत राजधानी काठमाण्डौं उत्तर-पश्चिम दिशामा अवस्थित नुवाकोट एक ऐतिहासिक पृष्ठभुमिले सज्जित जिल्ला हो । अधिराज्यको कुनै पनि अञ्चलको सिमाना तथा अन्तर्रर्ााट्रय सिमानालाई समेत नछुने र भौगालिक विभाजन अनुसार पहाडी प्रदेहमा अवस्थित यो जिल्ला झण्डै अर्ध चन्द्राकार रुपमा पर्ूव-पश्चिम फैलिएर रहेको छ । यस जिल्लामा उच्च पहाडी क्षेत्रको यठार, हिमालको दक्षिणी ढाल, पहाडी क्षेत्रको बिचमा यत्रतत्र छरिएर रहेका समथर बेंसी र टारहरु लगाएतका विविध भौगोलिक विशेषताहरु प्ााउन सकिन्छ । भौगालिक बनावट पहाडी भू-भागको अंश ७१ प्रतिशत, लेकाली भू-भागको अंश १८ प्रतिशत तथा टार, बेंसी र समथर भू-भागको अंश ११ प्रतिशत रहेको छ ।
राष्ट्रनिर्माता बडामहाराज श्री ५ पृथ्वी नारायण शाहद्वारा तत्कालिन अवस्थामा कान्तिपुर उपत्यका र गण्डकी तथा कर्ण्ााली पारीका बाइसे-चौबीसे भनिने स-साना राज्यहरुलाइृ मिलाई एकीकृत र समुन्नत नेपाल अधिराज्य खडा गर्ने उत्कृष्ट अभिलाषा व्यक्त गरिएको थियो । यही क्रममा उपत्याकाको पश्चिमतर्फो मुल ढोका र तिब्बतसँग व्यापार गर्ने मुख्य अभियान शुरु गरियो । त्यसैबेला कान्तिपुर अधिनस्थ नुवाकोटलाई एउटा बलियो सामरिक किल्ला मानिन्थ्यो । जसको फलस्वरुप तेस्रो पटकको व्यापक तयारीपछि गरिएको आक्रमणबाट मात्रै वि.सं. १८०१ मा गोरखालीको विजय भयो ।
नुवाकोट विजयपछि यसलाई दास्रो राजधानीका रुपमा लिइृ कान्तिपुर उपत्यकाको हालखबर बुझन सजिलो भएको थियो । जसको परिणामस्वरुप वि.सं.१८२५ मार् इन्द्रजात्राको दिन कान्तिपुर शहर गोरखाली सेनाको हातमा पर्‍यो । यस प्रकार क्रमिक रुपमा एकीकरण अभियान अघि बढ्यो । साथै वि.सं.१८३१ मा बडा महाराजको र्स्वर्गवास हुन गएकोले उनको उत्तराधिकारी शासकका अतिरिक्त बलभद्र, भीमसेन थापा, अमरसिंह जस्ता वीर योद्घाहरुले यस अभियानलाइ अझै व्यापक बनाए । यद्यपि भारतमा साम्राज्य फैलाइरहेका अंग्रेज शाासकहरु यसबाट सशङ्कित बने जसबाट वि.सं.१८३७ मा सम्पन्न सुगौली सन्धिका कारण नेपालले पर्वमा मेची र पश्चिममा राप्ती र कर्ण्ााली पारिका भू-भागहरु गुमाउनु पर्‍यो ।
यी विभिन्न कारणहरुले नेपालको सिमाना विस्तार हुने क्रम सुगौली सन्धिपछि अवरुद्घ हुन गयो । यद्यपिर् इ.सं.१८५७ मा भारतका सिपही व्रि्रोह दबाउन तत्कालीन शासक जंगबहादुर राणाले अंग्रेजलाइ महत्वपर्ूण्ा सैनिक सहयोग उपलब्ध गराए बापत् हालका चार किल्ला बाँके, बर्दिया, कैलाली र कञ्चनपुर नेपाललाइृ फिर्ता भएको थियो । त्यर्सथ नेपाल अधिराज्यको वर्तमान स्वरुप निर्माणमा थुप्रै साहसिला वीर शासकका साथै बहादुर सैनिकहरुको महत्वपर्ण भूमिका रहेको स्वत स्पष्ट छ । यस एकीकरण अभियानमा गोरखापछि नुवाकोट विजयले सफलताको द्वार खोलिदिएको तथ्य छिप्न सक्तैन । बडामहाराज श्री ५ पृथ्वी नारायण शाहबाट वि.सं.१८०१ देखि १८२५ सम्मको महत्वपर्ण समय नुवाकोटमै व्यतित भएको थियो ।
गोरखालाई नुवाकोटसँग सर्म्पर्क बढाउने महत्वपर्ूण्ा मार्गका रुपमा हात्तिगौंडा, र्राईसिंङ्ग, कागुने, सामरी, थर्पु, कटुञ्जे, व्याङ्रुङ, पालुङटार, आरुघाट भएर गोरखा बजार पुग्ने परम्परागत पैदल बाटोलाइृ मानिन्छ । जुन मागृ भएर गोरखाली सेनाहरु महिनौ अघि आक्रमणको तयारीका लागि त्रिशुली बजारमाथिको खिञ्चेत बगैंचामा आई बसेका थिए । यसप्रकार महिनौदेखि प्रशिक्षण र भारतको बनारसबाट नयाँ हातहतियार, गोलीगÝा खरिद जस्ता व्यापक तयारीले लडाँइलाइ सफल तुल्याएको देखिन्छ । नुवाकोट हात परेपछि मल्लकालिन दरबार मन्दिर कायमै राखी गोरखाली राजाले सामाजिक तथा आर्थिृक क्रियाकलापलाई बढावा दिए ।
बडामहाराजद्वारा ललितपुरका कालिगढ झिकाई वि.सं.१८१९ मा भव्य नौतले दरबार बनाउन लगाए । पछि नब्बे सालको महा- भूकम्पले गर्दा दुइ तल्ला भत्किएर साततले मात्र हुन पुगेको थियो । पुरातात्विकविद् डा.साफल्य अमात्यका अनुसार तत्कालीन अवस्थामा मल्ल राजाहरुले पाँच तल्ला र र्सवसाधारण जनताले तीन तल्लासम्मको घर बनाउने गरेका थिए तर उपत्यकाका मल्ला राजाहरुको घमण्ड तोड्नकै लागि पृथ्वी नारायण शाहले मन्दिर शैलीको नौतले दरबार बनाउन लगाएका हुन । स्मरणीय छ कि यसलाई गृष्मकालिन दरबारका रुपमा उपयोग गरी अर्काे शीतकालिन दरबारका रुपमा वि.सं.१८२२ मा शेरा दरबारको निर्माण भएको थियो । साततले रहेको बार्दलीबाट आक्रमणकारीलाई टाढैबाट देख्न सकिने र युद्घ बन्दिका लागि थुन्ने खोरका साथे दरबारको वास्तुकलालाई लिईन्छ । यस दरबार अघिल्तिरको तिलिङ्गा घर जसलाई पछि गएर गारद घर भन्न थालियो । साथै उत्तर पर्ूव कुनाको रणबहादुर शाहको बैठक घर पनि शाह कालमा निर्माण भएको थियो । यसको पुनः निर्माणतर्फसरकारले चासो राखेको देखिदैन । मल्लकालिन धार्मिक तथा सांस्कृतिक सम्पदाका रुपमा प्रसिद्घ भैरवी मन्दिर र सिन्दुर जात्रा लगायत तलेजु मन्दिर, नारायण तथा विष्णुको मन्दिर, नारायण जात्रा, सिपाहि जात्रा, रोपाइ जात्रा, टाकटुके जात्रा र लाखे जात्रा आदि प्रमुख मानिन्छ । यी बाहेक अन्य मन्दिर, पाटी-पौवा, डबलीहरु पनि यहाँ नभएका हैनन् । गत वि.सं.२०२० सालको सदरमुकाम स्थानान्तरणसँगसँगै केही साँस्कृतिक परम्पराहरु लोप हुदै गएका छन् । जुन दुःख लाग्दो विषय हो । मल्लकालमा उपत्याकाबाट बसार्ँइ सरी आएका नेवार समुदायले आफ्ना टोल बजारको नाम काठमाण्डौको जस्तर्ैर् इन्द्रचोक, ब्रहृमटोल, भूटोल आदि राखेका थिए । जुन अद्यपि कायम छ । यी नेवार जातिमध्ये कतिपय साततले नुवाकोट दरबारको निर्माणका लागि आएका हुनसक्ने अुनुमान गर्न सकिन्छ ।a
नेपाल अधिराज्यलाई १४ अञ्चल र ७५ जिल्लामा विभाजन गर्नु अघिसम्म "पश्चिम १ नम्बर" अर्न्तगत रहेको यस जिल्लाको नामाकरण गोपालवंशिय शासनकालदेखि नवकोट, नवकोट्य, नवक्वाथ, नौकोटबाट अपभ्रंश हुँदै हालको नुवाकोट रहन गउको ऐतिहासिक अनुश्रुति रहेको छ । नुवाकोट जिल्लाको नामाकरण नौं कोटबाट भएको भएतापनि सल्यानकोट र धुवाँकोट पश्चिम. १ नं. बाट २०१९ सालमा जिल्ला विभाजन हुदाँ धादिङ जिल्लामा र कालिकोट रसुवा जिल्लामा परेका बाँकी नुवाकोट, बेलकोट, मालाकोट, प्यासकोट, सिमलकोट, भैरमकोट नुवाकोट जिल्लामा रहेको छ । नेपाल अधिराज्यको मानचित्रमा नुवाकोट जिल्लाको अवस्थिति २७४५' देखि २८२०' उत्तरी अक्षांशसम्म र ८५०' देखि ८५४५' पर्वी देशान्तरसम्मको फैलावटमा रहेको छ । समुद्रसतहबाट न्युनतम ४५७' मिटरदेखि अधिकतम ५१४४' मिटर उचाईसम्म भू-धरातल रहेको यस जिल्लाको क्षेत्रफल ११२१ वर्ग किलोमिटर छ । जिल्लाको समग्र भू-धरातलिय हिसाबमा मुख्यतः तीन भागमा विभाजन गर्न सकिन्छ ।
प्रशासनिक आधारमा तीनवटा संसदीय निर्वाचन क्षेत्रशरु, १३ वटा इलाका, ६१ गा.वि.स. तथा एक नगसपालिका र ५६० वडाहरुमा विभक्त यस जिल्लामा १२०० भन्दा अधिक बस्तीहरु रहेका छन् । विगतमा नुवाकोट दुबार पसिरसमा रहेको जिल्ला सदरमुकाम विदुरमा रहेको छ ।

[परिवर्तन्] स्रोत
↑ नेपाल जनगणना २०५८. Retrieved on अगस्त २८, २००८.
यो सामाग्री एक ठुटो (stub) वा अपुरो अवस्थामा छ।तपाँईसँग यो विषयको राम्रो जानकारी छ भने यसलाई बिस्तार गरेर मलाई मद्दत गर्नुहोस

जोक्स

पति ज्योतिसकहाँ हात देखाउन गए ।
ज्योतिसले भने, आज तिम्रो पत्निलाई अवस्य धन लाभ हुनेछ ।
पति रुन लागेको स्वरमा, तपाईले ठिक भन्नुभो किनकि आज मैले मेरो पर्स घरमै विर्सेर आएछु



एकजना गाउँको मान्छे होटलमा गएछ त्यहाँ अर्को व्यक्ति फेन्टा पिउँदै रहेछ अनि त्यो मान्छेले पनि कोक पिउँदै फेन्टा पिउने मान्छेलाई सोधेछ, कस्तो छ ?
जवाफमा फेन्टास्टिक । अनि कोक पिउनेले भनेछ, ए यो पनि कोकाकोलास्टिक रहेछ ।

There was one man named Ram.He live in village and tries to speak English.One day in their or his village came one tourist from America and he wanted a guide.There were no body in village who could talk in English except Ram.So he or American went to Ram and asked him to be his guide and Ram say yes.Then they went for visiting village.They went first religious place and at last American told to visit the jungle.Then ram took him to jungle.Then they went on and on at the middle of jungle they saw tiger and American said look,look but Ram hide behind bush because Ram thought when American said look Ram thought he told to हाइड


प्रेमी: जिंदगी में शादी करना बड़ा ज़रूरी है!प्रेमिका : क्यों?प्रेमी: क्योंकि जिंदगी में ख़ुशी ही सब कुछ नहीं होती!


पहिलो भिखारी: तिमिले कसैसगँ भिख माग्दा कसैले कार दियो भने तिमि के
गर्छो ?
दोस्रो भिखारि: म कारमा बसेर भिख माग्न जान्छुँ।

नुवाकोट जिल्लाको संक्षिप्त परिचय - About Nuwakot District

नेपाल अधिराज्यको मानचित्रमा मध्यमाञ्चल विकास क्षेत्रको वाग्मती अञ्चल अर्न्तगत राजधानी काठमाण्डौं उत्तर-पश्चिम दिशामा अवस्थित नुवाकोट एक ऐतिहासिक पृष्ठभुमिले सज्जित जिल्ला हो । अधिराज्यको कुनै पनि अञ्चलको सिमाना तथा अन्तर्रर्ााट्रय सिमानालाई समेत नछुने र भौगालिक विभाजन अनुसार पहाडी प्रदेहमा अवस्थित यो जिल्ला झण्डै अर्ध चन्द्राकार रुपमा पर्ूव-पश्चिम फैलिएर रहेको छ । यस जिल्लामा उच्च पहाडी क्षेत्रको यठार, हिमालको दक्षिणी ढाल, पहाडी क्षेत्रको बिचमा यत्रतत्र छरिएर रहेका समथर बेंसी र टारहरु लगाएतका विविध भौगोलिक विशेषताहरु प्ााउन सकिन्छ । भौगालिक बनावट पहाडी भू-भागको अंश ७१ प्रतिशत, लेकाली भू-भागको अंश १८ प्रतिशत तथा टार, बेंसी र समथर भू-भागको अंश ११ प्रतिशत रहेको छ ।राष्ट्रनिर्माता बडामहाराज श्री ५ पृथ्वी नारायण शाहद्वारा तत्कालिन अवस्थामा कान्तिपुर उपत्यका र गण्डकी तथा कर्ण्ााली पारीका बाइसे-चौबीसे भनिने स-साना राज्यहरुलाइृ मिलाई एकीकृत र समुन्नत नेपाल अधिराज्य खडा गर्ने उत्कृष्ट अभिलाषा व्यक्त गरिएको थियो । यही क्रममा उपत्याकाको पश्चिमतर्फो मुल ढोका र तिब्बतसँग व्यापार गर्ने मुख्य अभियान शुरु गरियो । त्यसैबेला कान्तिपुर अधिनस्थ नुवाकोटलाई एउटा बलियो सामरिक किल्ला मानिन्थ्यो । जसको फलस्वरुप तेस्रो पटकको व्यापक तयारीपछि गरिएको आक्रमणबाट मात्रै वि.सं. १८०१ मा गोरखालीको विजय भयो ।नुवाकोट विजयपछि यसलाई दास्रो राजधानीका रुपमा लिइृ कान्तिपुर उपत्यकाको हालखबर बुझन सजिलो भएको थियो । जसको परिणामस्वरुप वि.सं.१८२५ मार् इन्द्रजात्राको दिन कान्तिपुर शहर गोरखाली सेनाको हातमा पर्‍यो । यस प्रकार क्रमिक रुपमा एकीकरण अभियान अघि बढ्यो । साथै वि.सं.१८३१ मा बडा महाराजको र्स्वर्गवास हुन गएकोले उनको उत्तराधिकारी शासकका अतिरिक्त बलभद्र, भीमसेन थापा, अमरसिंह जस्ता वीर योद्घाहरुले यस अभियानलाइृ अझै व्यापक बनाए । यद्यपि भारतमा साम्राज्य फैलाइरहेका अंग्रेज शाासकहरु यसबाट सशङ्कित बने जसबाट वि.सं.१८३७ मा सम्पन्न सुगौली सन्धिका कारण नेपालले पर्ूवमा मेची र पश्चिममा राप्ती र कर्ण्ााली पारिका भू-भागहरु गुमाउनु पर्‍यो ।यी विभिन्न कारणहरुले नेपालको सिमाना विस्तार हुने क्रम सुगौली सन्धिपछि अवरुद्घ हुन गयो । यद्यपिर् इ.सं.१८५७ मा भारतका सिपही व्रि्रोह दबाउन तत्कालीन शासक जंगबहादुर राणाले अंग्रेजलाइ महत्वपर्ूण्ा सैनिक सहयोग उपलब्ध गराए बापत् हालका चार किल्ला बाँके, बर्दिया, कैलाली र कञ्चनपुर नेपाललाइृ फिर्ता भएको थियो । त्यर्सथ नेपाल अधिराज्यको वर्तमान स्वरुप निर्माणमा थुप्रै साहसिला वीर शासकका साथै बहादुर सैनिकहरुको महत्वपर्ूण्ा भूमिका रहेको स्वत स्पष्ट छ । यस एकीकरण अभियानमा गोरखापछि नुवाकोट विजयले सफलताको द्वार खोलिदिएको तथ्य छिप्न सक्तैन । बडामहाराज श्री ५ पृथ्वी नारायण शाहबाट वि.सं.१८०१ देखि १८२५ सम्मको महत्वपर्ूण्ा समय नुवाकोटमै व्यतित भएको थियो ।गोरखालाई नुवाकोटसँग सर्म्पर्क बढाउने महत्वपर्ूण्ा मार्गका रुपमा हात्तिगौंडा, र्राईसिंङ्ग, कागुने, सामरी, थर्पु, कटुञ्जे, व्याङ्रुङ, पालुङटार, आरुघाट भएर गोरखा बजार पुग्ने परम्परागत पैदल बाटोलाइृ मानिन्छ । जुन मागृ भएर गोरखाली सेनाहरु महिनौ अघि आक्रमणको तयारीका लागि त्रिशुली बजारमाथिको खिञ्चेत बगैंचामा आई बसेका थिए । यसप्रकार महिनौदेखि प्रशिक्षण र भारतको बनारसबाट नयाँ हातहतियार, गोलीगÝा खरिद जस्ता व्यापक तयारीले लडाँइलाइ सफल तुल्याएको देखिन्छ । नुवाकोट हात परेपछि मल्लकालिन दरबार मन्दिर कायमै राखी गोरखाली राजाले सामाजिक तथा आर्थिृक क्रियाकलापलाई बढावा दिए ।बडामहाराजद्वारा ललितपुरका कालिगढ झिकाई वि.सं.१८१९ मा भव्य नौतले दरबार बनाउन लगाए । पछि नब्बे सालको महा- भूकम्पले गर्दा दुइृ तल्ला भत्किएर साततले मात्र हुन पुगेको थियो । पुरातात्विकविद् डा.साफल्य अमात्यका अनुसार तत्कालीन अवस्थामा मल्ल राजाहरुले पाँच तल्ला र र्सवसाधारण जनताले तीन तल्लासम्मको घर बनाउने गरेका थिए तर उपत्यकाका मल्ला राजाहरुको घमण्ड तोड्नकै लागि पृथ्वी नारायण शाहले मन्दिर शैलीको नौतले दरबार बनाउन लगाएका हुन । स्मरणीय छ कि यसलाई गृष्मकालिन दरबारका रुपमा उपयोग गरी अर्काे शीतकालिन दरबारका रुपमा वि.सं.१८२२ मा शेरा दरबारको निर्माण भएको थियो । साततले रहेको बार्दलीबाट आक्रमणकारीलाई टाढैबाट देख्न सकिने र युद्घ बन्दिका लागि थुन्ने खोरका साथे दरबारको वास्तुकलालाई लिईन्छ । यस दरबार अघिल्तिरको तिलिङ्गा घर जसलाई पछि गएर गारद घर भन्न थालियो । साथै उत्तर पर्ूव कुनाको रणबहादुर शाहको बैठक घर पनि शाह कालमा निर्माण भएको थियो । यसको पुनः निर्माणतर्फसरकारले चासो राखेको देखिदैन । मल्लकालिन धार्मिक तथा सांस्कृतिक सम्पदाका रुपमा प्रसिद्घ भैरवी मन्दिर र सिन्दुर जात्रा लगायत तलेजु मन्दिर, नारायण तथा विष्णुको मन्दिर, नारायण जात्रा, सिपाहि जात्रा, रोपार्ँइ जात्रा, टाकटुके जात्रा र लाखे जात्रा आदि प्रमुख मानिन्छ । यी बाहेक अन्य मन्दिर, पाटी-पौवा, डबलीहरु पनि यहाँ नभएका हैनन् । गत वि.सं.२०२० सालको सदरमुकाम स्थानान्तरणसँगसँँगै केही साँस्कृतिक परम्पराहरु लोप हुदै गएका छन् । जुन दुःख लाग्दो विषय हो । मल्लकालमा उपत्याकाबाट बसार्ँइ सरी आएका नेवार समुदायले आफ्ना टोल बजारको नाम काठमाण्डौको जस्तर्ैर् इन्द्रचोक, ब्रहृमटोल, भूटोल आदि राखेका थिए । जुन अद्यपि कायम छ । यी नेवार जातिमध्ये कतिपय साततले नुवाकोट दरबारको निर्माणका लागि आएका हुनसक्ने अुनुमान गर्न सकिन्छ ।aनेपाल अधिराज्यलाई १४ अञ्चल र ७५ जिल्लामा विभाजन गर्नु अघिसम्म "पश्चिम १ नम्बर" अर्न्तगत रहेको यस जिल्लाको नामाकरण गोपालवंशिय शासनकालदेखि नवकोट, नवकोट्य, नवक्वाथ, नौकोटबाट अपभ्रंश हुँदै हालको नुवाकोट रहन गउको ऐतिहासिक अनुश्रुति रहेको छ । नुवाकोट जिल्लाको नामाकरण नौं कोटबाट भएको भएतापनि सल्यानकोट र धुवाँकोट पश्चिम. १ नं. बाट २०१९ सालमा जिल्ला विभाजन हुदाँ धादिङ जिल्लामा र कालिकोट रसुवा जिल्लामा परेका बाँकी नुवाकोट, बेलकोट, मालाकोट, प्यासकोट, सिमलकोट, भैरमकोट नुवाकोट जिल्लामा रहेको छ । नेपाल अधिराज्यको मानचित्रमा नुवाकोट जिल्लाको अवस्थिति २७४५' देखि २८२०' उत्तरी अक्षांशसम्म र ८५०' देखि ८५४५' पर्ूर्वी देशान्तरसम्मको फैलावटमा रहेको छ । समुद्रसतहबाट न्युनतम ४५७' मिटरदेखि अधिकतम ५१४४' मिटर उचाईसम्म भू-धरातल रहेको यस जिल्लाको क्षेत्रफल ११२१ वर्ग किलोमिटर छ । जिल्लाको समग्र भू-धरातलिय हिसाबमा मुख्यतः तीन भागमा विभाजन गर्न सकिन्छ ।प्रशासनिक आधारमा तीनवटा संसदीय निर्वाचन क्षेत्रशरु, १३ वटा इलाका, ६१ गा.वि.स. तथा एक नगसपालिका र ५६० वडाहरुमा विभक्त यस जिल्लामा १२०० भन्दा अधिक बस्तीहरु रहेका छन् । विगतमा नुवाकोट दुबार पसिरसमा रहेको जिल्ला सदरमुकाम विदुरमा रहेको छ ।

An unidentified kid enkindling butter lamp on a temple premises at Basantapur Durbar Square in Kathmandu. Devotees venerate the deities by lighting lamps and performing worships in the evening time.

एकादेशको कथा (लघुकथा)

स्थिति: संसारको कुनै कुनामा एउटा यस्तो देश थीयो, जहाँ- प्रशासकहरु योजना बनाउँथे, प्राविधिकहरु प्रशासन चलाउँथे । व्यापार गर्नलाई विद्यालय खोलिन्थ्यो, चुनाव जित्नलाई असत्य बोलिन्थ्यो । समाचारको नाममा दलद्वारा एकपक्षीय पत्रिका चलाइन्थ्यो, सत्याग्रहको नाममा नेताद्वारा राष्ट्रिय सम्पत्ति जलाइन्थ्यो । हाकिमहरु इमान्दारिको नारा दिएर कराउँथे, दस्तुर बुझाउन नसक्नेका फाईलहरु अफिसबाटै हराउँथे ।
प्रगति: चाकडिवाजहरु पोसिन थाले, इमान्दार कर्मचारीहरु खोसिन थाले । नेताहरु देश भुली, कुर्सीमै रमाउन थाले, शिक्षकहरुले चक डस्टर छाडी झण्डा समाउन थाले । पार्टीका अयोग्यले पनि उच्च पद पाउन थाले, बुद्धिजिवी र शिक्षितहरु विदेश धाउन थाले। शहरमा उपचार महँगो भएर बिरामी मर्न थाले, जिल्लाका अस्पतालमा पिउन पालेले अप्रेशन गर्न थाले ।
परिणति: सरकारी स्कूलमा पढ्नेलाई कसैले मानेनन् , बोर्डिङमा पढ्नेले आफ्‍नै भाषा पनि बोल्न जानेनन्। देशमा विदेशी छिर्न थाले, आर्थिक स्थिति गिर्न थाले । नेताहरु आ-आफैं लड्न थाले, भ्रष्टाचार दिनदिनै बढ्न थाले। धर्म र परम्परा मैलिन थाल्यो, देशमा विदेशी संस्कृति फैलिन थाल्यो । योजनाहरु सबै मन्द भए, बिकास निर्माण बन्द भए ।
समष्टि: संसारको कुनै कुनामा एउटा यस्तो देश थियो, अहिले पनि त्यस्तै छ पचास बर्ष अगाडि जस्तो थियो

सपना

सपना

औसी को रात थियो । चारै तिर सुनसान र चकमन्न थियो । त्यो सुनसान रातमा कता कता झ्यौकिरी को किर्-किर आवज र कता कता लाटोकोशेरो को आवज थियो । त्यही सुनसान रातमा अजयको पाइलाहरु घरतिर लम्की रहेको थियो । घर तिर जादा जादा अचानक आकाशमा बिजुली चम्कियो र निकै पानी पर्ला झै गरी आकाश गर्जियो ।अजय ले माथि आकाश तिर नजर लगायो तर आकाश त निकै सफा छ । त्यस्तो पानी पर्ला जस्तो त देखिदैन यस्तै उस्ले मन मनै सोच्यो र पाइला अगाडि बढाउन थाल्यो । तर केही पाइला अगाडि बढाउन लागेको थियो झन निकै जोडले आकाश गर्जिन थाल्यो । अब भने अजय को मन मा केही डर र त्रास् लाग्न थाल्यो । आजय को पुरै शरिर ढक्क फुलेर आयो मुटु को धद्कन बढन थाल्यो । अब उ हिड्न छोडेर छिटो छिटो दौडिन थाल्यो ।जब उ केही अगाडि पुगेको थियो तब आकाश बाट आगोको ज्वालाहरु बर्ष न थाल्यो । आकाश बाट झरेका आगो को ज्वालाहरु जताततै सल्की रहेको थियो । अब अजयलाई चारै तिर बाट आगो ले घेरी सकेको थियो । उ त्यहाँ बाट निस्कने कुनै बाटो थियन । उस्ले आज मेरो अन्तिम दिन रहेछ भनेर सोच्न थाल्यो । तर अचानक आगो को ज्वाला भित्र अजय ले एउटा सानो बालक देख्यो । त्यो बालक तेही आगोको ज्वाला भित्र खेलिरहेको थियो । बिस्तारै त्यो बालक आगो को ज्वाला सगै अजयको नजिक जान थाल्यो । जब नजिक पुग्न थालेको थियो तब अजय को होस् उड्न लागि सकेक थियो ।नजिकै पुगेर त्यो बालक ले हातको ईशारा गर्‍यो । उस्को हातको ईशारा गरेको तिर अजय ले आँखा घुमउदा एउटा जलिरहेको ठुलो रूख उ माथि ढल्दै गरेको देख्यो । अजय जोडले चिचायो । चिचाहट सगै उस्को निन्द्रा पनि खुल्यो । उस्को पुरै सरीर पसिना पसिना भएको थियो । पसिना ले उस्को कपडहरु पनि सबै निथुरुक्क भिझेको थियो । उस्ले भित्ता मा टिक टिक आवज आएको घडी तिर नजर घुमायो बल्ल रात को ३ बजेको रहेछ । मतलब बिहानि हुन अझै केही समय बाकी थियो । उ उठेर पानी पियो र नजिकैको कुर्सिमा बसेर सिगरेट पिउन थाल्यो । उस्लाई २-३ महिना देखि यस्तै भैरहेको छ र यस्तै डरलाग्दो सपना देख्दै आएको छ । उस्ले आज डाकटर सग यस समन्धी सल्लाहा गर्ने कुरा सोच्दै त्यतिकै त्यही कुर्सिमा फेरी निदाउन थाल्यो

बिहानि को किरण आँखा मा पर्ने बितिकै अजय झ्ल्यस्य बिउँझीन्छ । र घडी तिर नजर लगाउछ त बिहानि को ७ बजी सकेछ । उ सदा झै समय मै स्कुल पुग्न चाहन्थ्यो । त्यसैले उ फटाफट बाथरूम तिर जान्छ । आधा घण्टा मै तयार भैइ उ स्कुलतिर को बाटो लाग्छ । अफिस् कोठा भित्र पस्ना साथ उस्को भेट प्रतिमा सग हुन्छ । प्रतिमा को अनुहार अरु दिन को भन्दा आज अलि भिन्न देखिन्थ्यो । केहि निराश र थकान जस्तो देखिन्थ्यो । त्यसैले अजयले उस्लाई सोध्यो के भयो प्रतिमा तिमीलाई.. ? खै क भयो म आँफैलाई थाहा छैन । राती पनि राम्रो सग सुत्न सकेको छैन । अहिले स्कुल छुट्टी भए पछी भनुला भनि दुबै जना आ-आफ्नो कक्षा कोठा मा लागे । अजय र प्रतिमा स्कुल पढ्दा खेरिकै साथी थिए । र आज एउटै स्कुल मा पढाउने गरी रहेका थिए। स्कुल छुट्टी भए पछी दुबै जना नजिकै को एउटा होटेल मा गए । चिया र नास्ता को अर्डर गरेपछी अजय आफ्नै कुराहरुमा हराउन थाल्यो । आफ्नै सोच मा ध्यान मग्न भयो । प्रतिमा ले उस्को ध्यान भङ गर्दै भन्यो होइन के भयो तपाईंलाई । किन यसरी गहिरो सोच मा डुब्नु भएको भनेर भनि र अजय ले भन्यो होइन के भन्दै थियौ तिमी ले भनेर सोध्यो । अनि प्रतिमाले पर देखौदै भनि उ उता बाट आएको सुमिना होइन भनेर सोधी । अजयले पनि उतै नजर लगाउदा सुमिना नै रहेछ। उनि सग एक आधबैसे आईमाई पनि थियो र ति दुबै जना अजय र प्रतिमा भएको ठाउँ मै आउँदै थिए । जब नजिकै आए तब अजय र प्रतिमा सुमिनालाई देखि आश्च्राय मा परे । सुमिना यो के हो? के भयो तिमीलाई? दुबै जनाले एकै चोटि प्रश्न गरे । बिरामी भएकी थियौ? त्यो अधबैशे आईमाई उसकी आमा रहेछ र उसले भनि थाहा छैन खै के भएको हो उसलाई । राती निन्द्रा मा पनि त्यसै चिच्याएर उठ्छ । निकै डरलाग्दो सपना देख्छु भन्छ र कति रातहरु र त त्यसै नसुती बिताउछ डर लाग्छ भन्छ । निकै डरलाग्दो सपनाहरु देख्छु भन्छ । सबै ठाउँमा देखाए अह केही भएन । डाक्टरकोमा पनि देखाए । डाक्टरले पनि निन्द्रा लाग्ने दबै दिन्छ र केही दिनको लागि ठीक हुन्छ । अहिले त त्यो दबै ले पनि केहि असर गर्दैन । खै कुनै पिशाचले हो कि के हो केही थाहा हुन सकेन । अजयले मन मनै सोच्न थाल्यो मलाई मात्र होइन रहेछ र सबैलाई यस्तै रहेछ । प्रतिमालाई पनि यस्तै भयानक सपनाहरुले निकै सताएको थियो र सताई रहेको छ । उसले पनि मन मनै यहि कुरा सोच्यो कि म मात्र होइन रहेछ भनेर ।यस्ता डरलाग्दा सपनका शिकार अरु पनि रहेछन भनेर दुबै जनाले सोच्दै बसे ।
प्यारो मित्रहरु तपाईंहरुले यस्तो भयानक सपनाहरु देख्नु त भएको छैन नि…? कि देख्नु भएको छ…? कि यस्तो सपनाहरुबाट छुटकारा पाईसक्नु भयो…? कसरी पाउनु भयो ? के गरी पाउनु भयो ? यस्तो डरलाग्दा सपनबाट छुट्कारा पाउनको लागि अजय,प्रतिमा र सुमिनालाई पनि केही उपाय बताई दिनुहुन्छ कि ?

चिठी

प्यारो मित्र …………..माम दुखी मित्र को तरफ बाट अनगिन्तीसम्झना का कोशेलिहरु …………………मित्र हुन सक्छ तपाईं म देखि धेरै रिसाउनु भयो होला ।के गर्नु प्रदेश को ठाउँ यस्तै रहेछ । जती बेला जहाँ जाउ भन्छ जानु पर्दो रहेछ ।आफ्नो देश मा बेरोजगारी भएपछी बिदेशिनु पर्‍यो ।बिदेशिन त कसलाई नै मन लाग्छ र ? सधैं आफ्नै सङ्गीहरु सग रमाइलो गरी बस्न मन लाग्छ । आफ्नै गाउको पाखा पखेराहरुमा सुशेली बजाउदै हिंड्न मन लाग्छ । तर के गर्नु दिनहरु यसरी नचल्दो रहेछ । केहि गर्नु पर्दो रहेछ र केहि गर्नको लागि केही गुमाउनु पर्दो रहेछ । त्यसैले आज म आफ्नो सङ्गी को माया, पाखा पखेराहरु क माया गुमाउदै परदेशिनु परेको छ । ति हरिय डाडा-काडा, ति पाखा-पखेरुहरु, कल कल निरन्तर बगी रहेको त्यो नदिहरु, छम्-छम गरी झरि रहेका ति झरनाहरु सम्झिदै आज मरभुमि को देशमा आफ्नो पसिना बगाउनु परेको छ । के गर्नु ति रमाइला पाखा-पखेरुहरु, नदि-नालाहरु र ति झर्नाहरु सम्झदा आँखाबाट आशु बर्षन्छ । हुन सक्छ मित्र आज सम्म मैले जानी न-जानी तपाईं को मुटु माकुनै चोट पुराए होला । यसमा म तपाईं सामु माफ माग्छु र एउटा असल मित्र को नाताले माफ दिन पनि अनुरोध गर्छु ।आज म मेरो आफ्नो ब्लगमा केही कुराहरु लेखेको छु । आशा छ हजुर ले पढि दिनुहुने छ भनेर ।मलाई थाहा छ मित्र सधैं हासि-हासी कुरा गर्ने साथी एक्कासी बेपत्ता हुँदा मुटु मा कस्तो पिडा हुन्छ भनेर ।सधैं कुरा गरी रहेको साथी एक दिन कुरा गर्न नपाउदा र एक पल देख्न नपाउदा कस्तो पिडा हुन्छ , त्यो छेणिक समय पनि कति लामो हुन्छ भनेर र् कति उकुस् - मुकुस् हुन्छ है र त्यो पल बिताउन पनि ।अहिले त यो के नै हो र मित्र ? भाविको दिनहरुमा के कस्तो बाधा र अडचनहरु आउने हो र के हुने हो त्यो त देख्न बाकी नै छ ।त्यसैले त्यस्तो बाधाहरु आउन नदिनको लागि मित्रता प्रती बिश्वास गर्नु पर्‍यो, मित्र को भावनाहरु बुझिदिनु पर्‍यो र कहिले पनि अबिश्वास मह्सुस् गर्नु भएन ।हुन त यो सबै परस्थितीहरु हुने नहुने भनेर भाग्य मा नै लेखेको हुन्छ । भाग्य मा जस्तो लेखेको छ त्यो त भोग्नु नै पर्छ ।आज हामी जुन ठाउँ र स्थिती मा छौ त्यो कायमै पनि हुन सक्छ, यो भन्दा बढी नजिकन पनि सक्छौ र पछी गएर आफु-आफुमा अन्जान पनि हुन सक्छौ ।तर जस्तो सुकै ठुलै बाधा र अडचनहरु आइ परेता पनि म तपाईं को माया भुल्ने छैन । म तपाईं को माया पाउन ति बाधाहरु सग सामना गर्नेछु । यदि तपाईं ले साथ दिनु भयो भने। यदि जीवन मा तपाईं म देखि टाढा भएपनि म बाट तपाईं प्रती त्यती नै माया हुनेछ जुन अहिले छ ।तपाईं को हर पाइलाहरु सफलता को शिखर चुम्न सकुन र तपाईं को जीवन मा मलाई जस्तो कुनै बाधाहरु नआउन भन्ने कामना पनि दिन्छु र दिइरहनेछु । ल त मित्र अरु के नै लेखु र । म बाट तपाईं प्रती कहिले पनि मित्रता को माया कमि हुने छैन र कम पनि नसम्झ्नुस् ।म जती नै टाढा भए पनि म बाट त्यती नै माया रही रहने छ र अन्त मा तपाईं को जीवनमा सफलता को लागि भगवानसगबारम्बार प्रथाना गरी रहने छु ।उहि तपाईं को दुखी मित्र……………………..

People often say that “the pen is mightier than the sword

People often say that “the pen is mightier than the sword
I have always liked this idea, and for me it always meant something positive, like that words could fix stuff that sheer violence couldn’t, or that talking could nudge your way to something that is too delicate and subtle to be approached by rough, practical means.
As it so happens, I was dead wrong.
This morning it hit me, or maybe I should say… it slashed me, like a pin piercing a voodoo doll or a dagger ripping your heart open. Words can hurt much much more than a slap in your face or a stab in the back for that matter. A physical wound will eventually heal, leaving a scar as a reminiscence. After some time, it will stop bleeding. But when your feelings are bruised and your soul (your heart) is shattered to pieces, there is no mending. You can try to forget, but whenever you go back there and think back to whatever happened, it will always hurt. It will never ever stop bleeding.
No… the heart is not a resilient organ. Mine especially, I’m afraid.

पानीको धर्म नै बग्नु हो

प्रिय सिन्धु हिजो राती सपनाको कुरा गर्छु ल ! त्यो सपनाको संसार कति निर्दोश छ त्यहाँ सबै सम्भव भएको देखिन्छ । यसको बणन गर्दा अलौकिक अनि अवस्तबिक संसारमा खुशीयाली सगरमाथा चढेको थिए तर झस्केर बिपनाको माझेरिमा उत्रदा भुइचालो गएको महसुश गरे । एक झुन्ड अभिलाषिहरुको पन्क्तिमा म अटाएको थिए । दुरदराजमा अस्ताउन लागेको क्षितिजको गर्भ्ह बाट अस्वगामिनिले लगाम कसिन टापको टकटकले त्यो झुन्डमा कौतुहलता बढायो, शरिर सचेत र मानसिकतामा अवचेतना फिजियो । परिक्षाको घडी थियो त्यो । मुटुहरु सकृयातापूर्वक ढुकढुक गरिरहेको सुन्थे कानहरुले ।
कौतुहलहरु चिर्दै र भ्रमहरु पखाल्दै ति अस्वगमिनी मेरा सामु उत्रीन । अन्जुलिभरको रातो गुलाफहरु मेरो सामुन्ने अर्पित भए मानौ कि म कुनै देवपुरिबाट ओर्लिएको थिए । प्रणयका लागि । गलामा ति परिले उनेका पुष्पगुच्छाहरुले काधैमै पुष्पबाटिका अडेको महशुस् गरे । थाहा छ तिमीलाई ति अस्वगामिनी परी को थिइन ? तिमी थियौ । हो, ति प्रेमफुल सजाउन तिमी नै आएकी थियौ । तर स्पष्ट म भनिदिन्छु यो सपना सपनै रहोस् । वास्तवबिक जीवनमा यो सम्भव छैन, त्यो सपनाको रील चुडिनु पर्छ । अनि तिमी बदलाको बाटोमा नहिंड्नु है । भन्छन बदलाको बाटोमा हिंड्नु अघी नै दुईवोटा चिहान खान्नुपर्छ । धेरै खुशीको चाहनाले गर्दा वर्तमानको खुशी समप्त हुन्छ भनेर कसैले लेखेको छ आत्मकथामा । अल्वट कामुले भने झै मनिष र उसले बाचिको जीवनको समायोजन नै वास्तबिक खुशी हो । तिमी कल्पनामा हराएर अब्यवहारिक बन्दै गएकी छौ । हेर ! मेरो वास्तबिक जीवनको कुरा गर्छौ भने म सँग ति खुशीहरु छैनन जस्ले तिम्रो कल्पनाको ठम्माइमा जस्तै तिम्रो भबिष्यलाई सुन र सुगन्धको लेप लगाउन सकुन । मैले आफ्नो जीवनको चक्कालाई हाम्रो भेट पूर्व नै कुनै दिशामा मोडिसकेको थिए । अव हामी एकै रथका यात्री बन्न नसक्ने कारण यही हो । मनिषहरु खुशी छैनन र नै खुशीको कामना गर्ने हुन । म आफ्नो ब्यबाहरमा खुशी छैन होला, तिमी आफ्नो बर्तमान प्रती खुशी छैनौ होला तर यो खुशी स्वयम सापेक्षिक छ । भर्खरै एउटा पत्रीकामा पढेको थिए - विवाह भनेको रेष्टुरेण्ट जानु जस्तै हो जहाँ तपाईंले जे चाँहीएको छ मगाउनुहुन्छ तर तपाईं छेउमै रहेको मानिसले केही नौलो खानेकुरा खाएको देखेमा तपाईंलाई त्यही खान पाए हुन्थ्यो जस्तो लाग्न सक्छ । तितो र अश्लिल पनि होला, यसमा सत्यताको ठुलै अङ्स् निहित छ तर मेरो मतमा त्यो लोभलाई विलापको पूर्वचेतावनीकारुपमा उखेलेर फ्यक्नुपर्छ सबैले । विश्वास छ मलाई छिट्टै नै तिम्रो स्वप्नाकास्मा जुन उदाउनेछन अनि तिमी आनन्दले आलोकित हुनेछौ, जुनजस्तै दिप्त हुनेछौ । स्वप्न परी ! तिमी मेरो लागि सपना र भ्रम मात्र हौ र म पनि उस्तै । प्रिय छौ तिमी, तर चुम्न नमिल्ने गरी । ठीक दुरदराजकी चन्द्रमा जस्तै । जस्लाई म हमेशा देख्न रुचाउछु तर छुने कल्पना भने गरी रहेको हुन्न । यता म जिम्मेवारीहरुको पहाड्ले थिचिएको छु, मेरो उपस्थिती मात्रै पनि कसैको लागि जीवनको आधारको शिवीर बनेको छ । बढी के भनौ मेरा हातहरु कसैले बलियोसँग समाएको छ । यात्रामा म अघी परे डोर्‍याउछु र पछी परे पछ्याउछु । यही नै जीवन हो स्पस्ट र निर्दिश्ट । मलाई माफ गर । भुलवस् हुन गएको असमझदारिका लागि म जुनि-जुनिसम्म ॠणी रहनेछु । पुनस्च मेरा गल्तिहरुलाई माफ गर्नु । यस्लाई एउटा नियमित आकास्मिक्ता ठान्नु । तिम्रा लागि सम्भावनाको क्षितिज आकाशभन्दा फराकिलो छ । ढुङ्गा होइन धर्तिको शालिग्राम टिप्नु, सागरको मोती टिप्नु, आकाशको जुन टिप्नु । शितलता पए पनि पानीलाई पट्याएर खोकिलामा राख्न सकिदैन । पानीको धर्म नै बग्नु हो । मलाई पानी सम्झनु र चित्त नदुखाउनु है पानी बगेर गयो भनेर ।
तिम्रो प्रसम्शक् /शुभचिन्त्क आभा नेपाली

मलाई माफ़ गर.

यो संसार पनि बिचित्रको छ । यो संसार भित्र हामी रुम्मल्ली रहेका छौ । केही पाउनलाई भौतारी रहेका छौ र केही पाउनको लागी केही गुमाई रहेका छौ । खै कहाँ बाट कसरी बिस्तार गरु यो बिचित्र संसार भित्र केही पाउनको लागी रुम्मली रहेका यि मनका गाठाहरु । त्यो दिन सम्झन्छु, त्यो क्षण सम्झन्छु र सम्झन्छु ति पलहरु। कति खुशी थियौ हामी त्यो दिन क्षण र ति पलहरुमा । तर आज ति सब खुशीहरु चकानाचुर भएको छ । शिसा झै टुक्रीएको छ ति हाम्रा सपना र कल्पनाहरु । यसमा न तिमी खुशी छौ न त म । खुशीको छनक भएको मुहारमा आज दुख र पिडाहरुले भरिएको छ र मुटु भरि आलो घाउमा नून खुर्सानी पर्दाको चोट सरी चोट सहेर बाच्नु परेको छ । तर म बिवस् छु ति चोट हेर्न र सहन ।तिम्रा ति मोतिका दाना सरी आशुहरु पुछन सकी रहेको छैन । तिम्रो त्यो रोदन्, चोट र पिडाहरु नचाहदा नचाहदै पनि टुलु टुलु हेरेर बस्न वाध्य भएको छु । तिमी बुझ्छौ मेरो बिवस् र वाध्यतालाई । एक निर्जिव बस्तु सरी तिम्रो पिडाहरु टोलाएर हेर्नु बाहेक मैले केही गर्न सकेको छैन र सोच्न सकिरेह्को छैन । मेरो यो मौनतालाई बुझ्छौ होला र बुझ्ने कोशीस् गर । गल्ती मेरो हो - दोष मेरो हो । यो स्थिती को सिर्जना नै म बाट भएको हो । त्यसैले सक्छौ भने मलाई माफ गर । हुन त म माफ माग्ने लाएक को पनि छैन । तर पनि म तिमी सग माफि को भिग मागी रहेको छु । प्लिज मलाई माफ गर्…मलाई माफ गर …मलाई माफ गर ……

Timro Tyo Hasilo

Comment

brat_msd@yah00.com

शरीर भरी रौ

११ बर्षिय पृथ्वीराज को शरीर भरी लामा लामा रौ हरु पलाएका छन। उनको अनुहार देखी लिएर शरीर को सबै भाग मा लामा लामा रौहरु ले ढाकिएका छन । छर - छिमेकी र साथीभाईहरुले नजिस्काएपनी अन्य टाढा का मानिसहरुले जिस्काउने गर्छन् । जिउ भरी पलाएको रौलाई उसले खाशै केही मतलब राखेको छैन। किनकी उसलाई रौहरुले पढ्न र लेख्न नै छेकेको छ न त हिड डुल गर्न नै । उनको बुवा आमा का अनुसार उनको बानी ब्यबहारहरु अन्य बालकहरुको जस्तै छ । अरुले आफ्नो छोरा लाई जिस्काउदा पटक्कै मन पराउदैनन । त्यसैले आफ्नो छोराको रोग छिट्टो निको होस् भन्ने चाहन्छन । डाक्टरहरुको अनुसार उनलाई Congenital hypertrichosis भन्ने रोग लागेको छ ।

अजम्बरी माया

प्रिय .....

अनगिन्ती माया का सौगात एवम स्वच्छ मायाका कोशेली अनी टाढैबाट भएपनी अविरल सम्झना सहित अजम्बरी मायाका अटुट बर्षाहरु तिमीलाई …………शरु ! साच्चै यस पृथ्वीमा जन्म लिई सकेपछी यस भौतिक जीवन को कहाँ सम्म संघर्ष गर्नुपर्ने हो । त्यो त थाहा छैन यसै क्रममा हामी बिचको यो पवित्र प्रेमको संघर्ष गर्न शुरु गरेको पनि कारीब २ बर्ष भईसकेको छ । अझै पनि हाम्रो पवित्र प्रेम दिगो नै छ भन्ने पूर्ण विस्वास छ । मानिस एउटा संघर्ष र विस्वासको पात्र पनि भनिन्छ । जसले गर्दा यसरी अहिले हामी भौगोलिक रुपमा केही टाढा भएपनी हामीमा विस्वास छ । यही हाम्रो विस्वास को निरन्तरताले अवश्य एकदिन सफलता पाएर हामीमा दु:खी होइन खुशी र सुखी नै बनाउने छ । यस बिषयमा तिमी राम्ररी विस्वास गर्नु ल । हो आफ्नो निरन्तर बेफुर्सदिको करणले तिमीलाई निरन्तर पत्र लेख्न नसकी यो मेरो गण्डकी ब्लग मार्फत सन्देश पठाएको छु । अवश्य स्विकाछौ होला भन्ने पूर्ण विस्वास का साथ पत्र निरन्तर पठाउने अनुरोध सहित अहिलेलाई मिठो चुम्बन का साथ बिदा ।

उही तिम्रो प्यारो

=============

Nuwakot Devighat Jatra